Yashacha mantra free Marathi Audiobooks

•⚪लिखित स्वरूपात⚪• जसे आलो रिकाम्या हाताने तसेच जाऊ एका दिवशी,  एवढेच आणि हेच वास्तव आहे याा जगाचे

जीवनातील  सर्वात मोठे      ना ट क आणि ढों ग  ➖➖➖➖➖➖➖➖➖ आपण नैसर्गिकरित्या जसे आहोत तसे राहिलो, तर त्याच्या इतके जीवनात सुख आणि समाधान दुसरे कोणते नसते. 🎭आपण जसे आहोत त्याच्यापेक्षा वेगळे काहीतरी आहोत, हे दाखवण्याचा प्रयत्न ज्यावेळेस सुरू होतो, त्यावेळी आपल्या जीवनात ताण तणाव निर्माण होतात.         _नैसर्गिक असणारी गोष्ट, ताणली तरी त्रास होतो आणि दाबली तरी त्रास होतो._     ⁉️ आपण कसे आहोत ?     हे फक्त आपल्यालाच माहीत असते. त्यामुळे  _आपण जसे आहोत तसे न राहणे, हा खरेतर आपल्या स्वतःवरचाच अन्याय असतो आणि याचा आपल्यालाच त्रास होतो._ 💬आपण काहीतरी वेगळे आहोत, हे दाखविण्याचा केलेला प्रयत्न, हे ढोंग किंवा नाटकच असते. कितीही प्रयत्न केला, तरी ते उघड पडल्याशिवाय राहात नाही.  💬कोणतेही नाटक फार काळ टिकवता येत नाही कारण त्याच्यासाठी केलेला मेकअप नैसर्गिक नसतो आणि जे नैसर्गिक नाही, ते टिकवण्याची धडपड म्हणजेच जीवनातील ताण तणाव असतो. ⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️⛓️         आज माणसे दारिद्र्याने फार दुःखी नाहीत, परंतु ताण-तणावाने खूप दुःखी, अशांत आणि असमाधानी आहेत.       आपण दररोज स्वतःला एक प्रश्न

#एनर्जी एक्स्चेंज  टाईम मॅनेजमेंट म्हणजे फक्त वेळेचं नियोजन नसतं तर एनर्जी मॅनेजमेंट असतं,आपण दिवसभर ऊर्जा खर्च करत  असतो,वेळ भरपूर असेल पण ऊर्जाच नसेल तर उपयोग काय?याउलट ऊर्जा भरपूर असेल तर कमी वेळेतसुध्दा कामं पुर्ण करता येतात.ऊर्जेचं नियोजन हे एक कौशल्य आहे जे वेळेच्या नियोजनात आपण शिकत असतो. ऊर्जेचा नियम आपण जाणतो ऊर्जा कधी नष्ट होत नाही ती फक्त रुपांतर पावते,ऊर्जेची देवाणघेवाण सतत होत असते,दृश्य अदृश्य स्वरुपात ऊर्जेची देवाण घेवाण होत असते. आजपर्यंत तू माझ्यासाठी काय केलंस? हा प्रश्न नात्यांमधे विचारला गेला की साधारणपणे पैसा,संकटात मदत किंवा सपोर्ट करणं,बाजू घेणं या स्वरुपाच्या ठळक आठवणींचा हिशोब केला जातो,मला खात्री आहे की आजची पोस्ट वाचल्यावर अनेक नात्यांची एक वेगळी बाजू समोर येईल आणि मन कृतज्ञतेनं भरुन जाईल. आपल्याकडे असणारी ऊर्जा आपण किती ठिकाणी खर्च करतो याचा कधी विचार केला आहे का ? स्वतःची ऊर्जा वाया घालवत त्याची नासधूस करत आपण आयुष्य उधळत जगत असतो आणि शेवटी पश्चातापही करतो.विचारपूर्वक आपण ऊर्जेचा विचार केला तर तिचा ईतरांसाठी सद्उपयोग होईलच पण स्वतःलाही शांती आणि समाधान मिळे

हुशार कोंबडीने चतुराईने आपले प्राण कसे वाचवले- वाचा ही भन्नाट मराठी बोधकथा  आज मी तुम्हाला एक कोल्हा आणि कोंबडी ची बोधकथा सांगणार आहे. कोंबडी कशी कोल्ह्याची फजिती करते हे तुम्हाला या छोट्याश्या बोधकथेतून समजेल. एकदा एक भुकेला कोल्हा एका खोपटात शिरून काही तरी खायला मिळविण्याच्या शोधात असता एक कोंबडी त्याच्या दृष्टीस पडली. पण ती उंच माळ्यावर बसली होती. त्यामुळे तिच्याजवळ त्याला जाता येईना.  मग तिला युक्तीने खाली आणून मारून खावी या हेतूने कोल्हा तिला म्हणाला, ‘कोंबडीताई तुझी हाल हवाल कशी आहे? तू बरेच दिवस आजारी असून घरातच निजून असतेस असं समजलं. तेव्हापासून तुझ्या काळजीनं मला झोप येत नव्हती. खरंच ताई, आता तू बरी आहेस का? थोडावेळ खाली उतर म्हणजे मी तुझी नाडी तरी पाहीन.’ आणि तुला योग्य औषध उपचार देईल.याप्रमाणे अघळपघळ बोलून कोल्हा तिची स्तुती करीत असतो जेणेकरून कोमाडी खाली येईल आणि तिला खाता येईल  कोल्हयाचा डाव ओळखून कोंबडी बसल्या जागेवरूनच म्हणाली, ‘खरच भाऊ, तू जी बातमी ऐकली ती अगदी खरी आहे. असा आजार मला कधीही झाला नव्हता. मी आता खाली उतरून तुझ्याकडे आले असते, पण माझ्या वैद्याने मला अगदी बजा

माणुसकीची किंमत अमेरिकेतल्या एका आडबाजुच्या शहरातील आडबाजुला असलेल्या एका सामान्य हॉटेलात रात्रीच्यावेळी एक वृद्ध जोडपे शिरले. बाहेर मुसळधार पाऊस चालु होता. थंड वादळी वारे वहात होते. प्रचंड थंडी पडली होती. अशा या थंडीत हे वृद्ध जोडपे हॉटेलात शिरले तेव्हा थंडीने त्यांचे अंग थरथरत होते. कपडे पण थोडेसे पावसात भिजलेले होते. तसे त्यांचे कपडे सामान्यच होते. त्यावेळी हॉटेलच्या काऊंटरच्या मागे अगदी सामान्य असा दिसणारा एक निग्रो तरुण बसला होता. ‘आम्हाला आजची रात्र रहाण्यासाठी या हॉटेलात रुम मिळेल का?’ त्या म्हातार्याा आजिबाईंनी थंडीत कुडकुडत त्या निग्रो तरुणाला विचारले. ‘सॉरी मॅम! आज हॉटेल मध्ये सगळ्या रुम्स फुल आहेत. एकही रुम शिल्लक नाही.’ त्या निग्रो तरुणाने सांगीतले पण सांगताना त्याचा चेहेरा असा झाला होता की हॉटेलात एकही रुम शिल्लक नाही हा जणुकाही त्याचा अपराध असावा. ‘बघाना काही जमते का? हवे तर दुप्पट पैसे घ्या. बिल नाही दिलेत तरी चालेल.’ म्हातारबुवा म्हणाले. थोडक्यात त्या रुमचे पैसे त्या निग्रो तरुणाने खुशाल खीशात घालावेत असे ते म्हातारबुवा सुचवत होते. पण तो निग्रो तरुण त्यामुळे काही बधेल अ

जो इतरांसाठी जगतो त्यालाच जीवनाचा अर्थ समजतो- वाचा ही सुंदर मराठी बोधकथा  एकदा आभाळात दोन ढगांची भेट झाली . काळा ढग पाण्याने जड झाला होता . तो हळूहळू जमिनीकडे उतरत येत होता . गोरा ढग अगदी हलका होता . तो उंच आभाळात चढत होता . भेट झाल्यावर गोऱ्या ढगाने काळ्याला विचारले , “ कुठे चाललास ? " काळा ढग म्हणाला , " जमिनीकडे . मी तिथे जाऊन पाऊस पाडणार आहे . माझ्याजवळ जेवढे पाणी आहे ते सगळे धरणी मातेला देऊन टाकणार आहे .  जमीन उन्हाने तापली आहे . नद्या , तलाव , विहिरी कोरड्या पडल्या आहेत . झाडेपण सुकून गेली आहेत . शेतकरी आतुरतेने माझी वाट पहात आहेत . मला जरा घाईने गेले पाहिजे . " गोरा ढग त्याला हसला . त्याला म्हणाला , " वेडाच आहेस . आपली संपत्ती कधी अशी कोणी जगावर उधळून देतो का ? तुझ्यातले पाणी संपले कि तुझे आयुष्यच संपले की ! मी चाललोय स्वर्गात . देव बाप्पाच्या घरी एक जागा रिकामी झालीय . ती मला मिळेल . "  गोऱ्या ढगाला खूप घाई होती . तो धावतच पुढे निघाला , काळा ढग हळूहळू जमिनीपर्यंत आला . मुसळधार पाऊस झाला . काळा ढग अदृष्यच झाला . नद्या , नाले दुथडी भरून वाहू लागले तलाव वि

लवकर जाग येणे खूप फायद्याचे असते मग ते झोपेतून असो किंवा अहंकारातून असो किंवा वागण्याच्या पद्धतीतून असो.     🔴🔵⚫⚪️⚫️🔵🔴 एक इंग्रजी वाक्य वाचनात आलं होतं. ते असं होतं की, "we are all a little broken. But the last time I checked, broken crayons still colour the same" म्हणजे, "आपण प्रत्येकजण कधी ना कधी मनानं तुटलेलो असतो. पण तुटलेले रंगीत खडू मी पाहिले, तर लक्षात आलं ते तुटले असले तरीही त्यांचा रंग तसाच राहिला आहे " किती सुंदर वाक्य आहे नाही! आपण प्रत्येकजण कुठे ना कुठे तरी मनावर आघात झाल्यानं किंवा ओरखडा उमटल्यानं तुटलेलो असतो. पण म्हणून त्या तुटलेपणानं आपल्यात जो चांगुलपणा आहे तो का नष्ट होऊ द्यायचा? ज्या क्षमता आहेत त्या का लयास जाऊ द्यायच्या? तसेच रंगाचे खडूदेखिल कधी कधी वापरताना तुटतात, पण म्हणून त्यांचा रंग पालटतो का? नाही! तो खडूचा तुटका तुकडाही आपल्या मूळ स्वरूपाप्रमाणेच त्याच रंगाचा प्रत्यय देत राहतो... अगदी झिजून संपेपर्यंत! त्या खडूच्या तुकड्यांकडून आपण इतकं तरी शिकलंच पाहिजे!!   *"जिंदगी एक बार मिलती है"*   *"बिल्कुल गलत है!"* *सिर्फ

स्वामी विवेकानंद यांचे थोरपण दर्शविणारी अप्रतिम मराठी बोधकथा  स्वामी विवेकानंद आपल्या दिनचर्येत भारत परिक्रमा करत असे. स्वामी विवेकानंद भारत परिक्रमा करत असताना एका छोट्या खेड्यात आले . एका छोट्या झोपडीसमोर येउन त्यांनी पाणी मागितले . घरातून एक म्हातारी बाहेर आली .  तिने आधी त्यांची चौकशी केली , मग त्यांना घरात बोलावले . एक ग्लासभर दुधात चिमूटभर पूड मिसळून त्यांना दिले . नंतर पाणीही दिले . विवेकानंदांनी ते दूध , पाणी प्यायले . तेव्हा ती म्हातारी एकाएकी भावनातिरेकाने रडू लागली .  स्वामीजींनी तिला रडण्याचे कारण विचारले . ती म्हणाली , “ माझा मुलगा २ वर्षांपूर्वी वारला , त्याची रक्षा गंगेत समर्पण करण्याची माझी फार इच्छा होती . पण मला ते शक्य झाले नाही . तू गंगा परिक्रमा करून आला आहेस , तुझ्या शरीरात गंगेच्या पाण्याचा थोडा तरी अंश असेल . मी मुलाची चिमूटभर रक्षा दुधात मिसळून तुला दिली . निदान तिथे तरी ती रक्षा गंगेला मिळाली . मी तुला आधी सांगितले नाही , ही फसवणूक झाली.मी त्याबद्दल तुझी क्षमा मागते . पण आज माझ्या मुलाला मुक्ती मिळाली या आनंदामुळे हे अश्रू आले आहेत .  यावर स्वामी विवेकानंद ने

वपुंच्या कथा आणि कादंबऱ्या यातून जीवनाची बरीचशी कोडी उलगडली जातात. त्यांच्या लेखनसंपदेतून काही विचारपुष्पे मी सर्वांसाठी समर्पित करीत आहे. ..... १) सर्वात जवळची माणसे  सर्वात जास्त दुःख देतात  २) सर्वात जीवघेणा क्षण कोणता? खूप सदभावनेने  एखादी गोष्ट करायला जावं आणि स्वतःचा काही अपराध नसताना पदरी फक्त वाईटपणाच  यावा व सद्हेतूंचीच शंका घेतली जावी.  ३) सहनशक्ती जितकी चिवट तेवढा संसार चालतो.  ४) प्रेम म्हणजे काय? दुसऱ्याच्या डोळ्यात आपली प्रतिमा पाहणे.  ५) माणसाच्या जीवनाचा रथ प्रेमाच्या इंधनावर चालतो  ६) स्वतःजवळ जे असते तेच माणूस दुसऱ्याला देऊ शकतो .  ७) माणसाच्या जाण्यापेक्षा तो परत कधीही दिसणार नाही याच जाणिवेने मन जास्त दुःखी होते.  ८) हसतीखेळती बायको हे केवढे वैभव आहे महाराजा.  ९) सहवासाचा आनंद पैश्यात मांडता येत नाही.  १०) चूक नसतानाही केवळ वाद टाळावा म्हणून घेतलेली माघार हे संयमाचे मोठे प्रतीक आहे.  ११) स्वतःच्या खिशाला ना परवडणारी स्वप्ने फक्त "बापच" विकत घेऊ शकतो  १२) खर्च केल्याचे दुःख नसते हिशोब लागला नाही की त्रास होतो  १३) सर्वात जवळ असणाऱ्या माणसाने ध

मुलीच जीवन...  एक स्त्रीला तिच्या पतीचं समर्थन असेल तर ती अख्ख्या जगासोबत लढू  शकते.. पण जर तिच्या पतीचचं समर्थन तिला नसेल तर ती स्वतः सोबत पण हारून जाते.. "नवरा" आयुष्यभर "नवरा"च राहतो, "नवरी मुलगी" मात्र "बायको" बनते..  नवऱ्यासाठी, केवळ आणि केवळ 'फक्त नवऱ्यासाठीच' 'ती' एका अनोळख्या घरात जाते, बाकी सासरची नाती तर नंतर निर्माण होतात हो.. पत्नी ही 'पत्नी'ची भूमिका निभावण्या आधी कुणाच्या तरी घरातील लाडकी लेक असते, कुणाची तरी बहीण असते, कुणाची तरी हसत खेळणारी मैत्रिण असते.. नवऱ्यासमोर तर 'ती' इतर नात्याला पण महत्व द्यायला विसरते.. आणि मित्रमैत्रिणीनां वाटतं लग्नानंतर 'ती' बदलली..  लग्नानंतर सगळ्या परिस्थिती सोबत 'ती' जुळवण्याचा प्रयत्न करत असते. त्यातही पतीचा साथ असेल तर ठीकच, नाही तर 'ती' खचून जाते हो... माहेरी लागलेल्या सगळ्या सवयी विरुद्ध सासरी वागावं लागत.. अचानक च मोठा व्हावं लागतं.. अचानक च जबाबदार व्हावं लागत.. आणि 'ती' हे सगळं बनण्याचं प्रयत्न ही खूप करते.. माहेरी 'ये आई, मल

------------------------------------------- तुम्हाला दैनंदिन जीवनातल्या न आवडणाऱ्या गोष्टी -------------------------------------------- १) खोटे हास्य :  हि गोष्ट रोजच सर्वांना करावी लागते . स्वतःच्या डोक्यात काही तणाव असेलतरी कोणी भेटले की खोटे हास्य करुन बोलावे लागते. काही न आवडणार्या लोकांना देखील खोटी स्माईल द्यावी लागतेच . या रोजच्या औपचारीक हास्याचा कंटाळा येतो. २). वरीष्ठांच्या हो मधे हो मिसळावे लागते : स्वतःचे मत वेगळे असेल तरीही आपल्यापेक्षा मोठ्या असणार्या व्यक्तीच्या मताला हो म्हणावे लागते कारण, आपण त्यांच्या खाली काम करत असतो . मग भलेही ,नंतर त्या व्यक्तीचं मत चुकीचं व तुमचं मत बरोबर निघालं तरीही मौन ठेवावे लागते . 3. रस्त्यावरील महानायक :  स्वतःच्या वाहन चालवण्याच्या अडाणी शैलीने ट्राफिक जाम करणारे महानायक जाम परेशान करतात . त्यात भर म्हणुन स्वसुखासाठी व स्वमृत्युसाठी खाल्लेली पुडी रस्त्यावर थुंकुन दुसर्यांच डोकं फिरवणार्यांचा सामना करणेही तितकीच नावडती गोष्ट . रोजच असे रस्त्याला मौत का कुआं समजणारे २-३नग नक्की दिसतात . ४). नेहमीच गडबड असणारे महानुभव व्यक्ती :  प्रत्येक मिन

-------------------------------------------   जीवनात यशस्वी व्हायचं  असेल तर या ६ गोष्टी करा  --------------------------------------------  तुम्हाला जर तुमच्या जीवनात काही तरी मिळवायचं असेल आणि यशस्वी व्हायचं असेल तर तुम्हाला खाली दिलेल्या ६ गोष्टी केल्या पाहिजेत. प्रत्येक यशस्वी व्यक्तीच्या जीवनात या ६ गोष्टी दिसतात. ज्यामुळे ते आज यशस्वी झाले आहेत.  जाणून घ्या त्या ६ गोष्टी कोणत्या आहेत. १). रिकाम्या वेळेचा सदुपयोग तुम्ही कामावरुन घरी गेल्यानंतर काय करता ? टीव्ही पाहता, सोशल मीडियावर मित्रांसोबत चॅट करता किंवा मग पार्टी करण्यासाठी जाता. पण तुम्हाला मिळालेल्या रिकाम्या वेळेचा वापर जर तुम्ही योग्य पद्धतीने केला तर  तुमच्या प्रोफेशनल लाईफमध्ये यशस्वी होण्यासाठी तुम्हाला कोणीच रोखू शकत नाही.  स्टीव जॉब, इमा वॉट्सन, इलॉन मस्क आणि टीम कूक यांनी रिकाम्या वेळेचा सदुपयोग करुन यश गाठलं. २). पुरेशी झोप घ्या. अपुरी झोप फक्त तुम्हाला अस्वस्थच करत नाही तर तुमचा दुसरा दिवस देखील खराब करते. याचा परिणाम तुमच्या कामावर नक्कीच होतो. अॅपल कंपनीचे सीईओ रोज रात्री ९.३० ला झोपायचे आणि ७ तासांची झोप घ्यायचे

पर्यटन कोणास आवडत नाही, प्रत्येक जण निसर्गावर प्रेम करतो. म्हणून मी आज आपल्या कंधारकरांसाठी खास काही आपल्या कंधार मधील नैसर्गिक ठिकाणे सांगत आहे,आपल्या ला माहिती नसतील तर नक्की वाचा आणि एकदा तरी नक्की पर्यटनाचा आनंद घ्या! कंधार जवळील नैसर्गिक पर्यटनासाठी निसर्ग मय ठिकाणे... सदर ठिकाणे मला माहीत आहे म्हणून लिहिले आहेत तुम्हाला काही ठिकाण माहीत आहे तर नक्की सांगा, कमेंट् बॉक्स मधे नक्की कमेंट् करा...  - Arjun Apparao jadhav १.कंधारचा किल्ला :-   विशेष :- राष्ट्रकूट घराण्याची राजधानी असलेला राष्ट्रकुट राजा कृष्ण देवराय यांच्या हस्ते बांधलेला कंधारचा किल्ला हा आपल्यासाठी एक आपल्या पूर्वजांची ऐतिहासिक भेटच आहे हा किल्ला येत्या हजार सालापासून अजूनही तसाच भक्कम ताट उभा आहे ह्या किल्ल्यावर आपणाला किल्ल्याच्या संरक्षणासाठी बांधलेले खंदक तसेच राष्ट्रकूट घराण्याचे शिल्पशैली वास्तुकला इत्यादी बारकाईने पाहायला मिळेल  कधी जायचे :   हा किल्ल्यावर बाराही महिने जायला काही हरकत नाही  २.कड्याचा महादेव :-  विशेष :- महादेवाचे प्रसिद्ध देवस्थान आणि तसेच एक नैसर्गिक ठिकाण ,  हे ठिकाण कुरूळ्याच्या

🧘‍♂️ तथागत गौतम बुद्ध आपल्याकडे येणाऱ्या प्रत्येकाचे शंका निरसन करत असत. समस्येतून उपाय सांगत असत. त्यांच्याकडे आलेला कोणीही विन्मुख होऊन परतत नसे. त्यामुळे प्रत्येक जण आपल्या दुःखाची उकल करण्यासाठी तथागत बुध्दांकडे येत असे. ● एक दिवस एक व्यक्ती एक प्रश्न घेऊन भगवान बुद्धांच्या भेटीस आली. भगवान बुद्धांच्या नुसत्या दर्शनाने त्या व्यक्तीचे मन शांत झाले.  ● ही मनःशांती सातत्याने अनुभवता यावी, म्हणून त्या व्यक्तीने भगवान बुद्धांना प्रश्न विचारला, 'भगवान, आम्ही संसारी माणसं छोट्या छोट्या गोष्टींनी त्रासून जातो.  ● आम्हाला तुमच्यासारखं कायम आनंदी, कायम सुखी कसं बरं राहता येईल? कृपया मार्गदर्शन करा.' ● भगवान किंचित हसले. ते म्हणाले, 'यावर उपाय तुला आज नाही, उद्या देतो. उद्या सकाळी मी प्रभात फेरीसाठी जंगलात जाणार आहे, तेव्हा तू सुद्धा माझ्याबरोबर ये!' ● त्या व्यक्तीला वाटले, उचित जागी, उचित वेळी भगवान आपल्याला काहीतरी मंत्र सांगणार असावेत. त्याने होकार दिला आणि तो आनंदाने परतला. ● दुसऱ्या दिवशी सकाळी ठरलेल्या वेळी भगवान फेरफटका मारायला निघाले. तेव्हा ती व्यक्ती वेळेआधीच हजर झा

एक कीर्तनकार महाराज तीर्थाटनाला निघाले. वाटेत एका गावात मुक्कामी थांबले. ईश्वरसेवा म्हणून तेथील मंदिरात कीर्तन करू लागले. गावकऱ्यांना त्यांचे कीर्तन खूप आवडले. महाराजांची कीर्ती पसरू लागली. पंचक्रोशीतून त्यांना कीर्तनासाठी बोलावणे येऊ लागले. त्यांच्या कीर्तनात पांडुरंगाच्या दर्शनाची  भाविकांना अनुभूती येत असे.  ही गोष्ट बादशहाच्या कानापर्यंत गेली, तेव्हा त्याने महाराजांना आपल्या राजदरबारात बोलावले आणि विचारले, 'तुम्ही मोठे कीर्तनकार आणि पांडुरंगाचे भक्त अशी तुमची कीर्ती ऐकली. तुमच्याशी देव बोलतो, तुमचे ऐकतो असे लोकांकडून  समजले. तुम्हाला मी इथे बोलावले आहे, ते तुमची भक्ती सिद्ध करण्यासाठी. समजा, मी जर एक गाय मारली, तर तुम्ही ती जिवंत केली पाहिजे. नाहीतर ढोंगी बनून तुम्ही माझ्या प्रजेची दिशाभूल केल्याबद्दल मी तुम्हारा ठार मारीन.' कीर्तनकार महाराज म्हणाले, 'माझ्या भक्तीची परीक्षा घेण्यासाठी गायीने आपला जीव का गमवायचा? तुम्ही खुशाल तिच्या जीवावर उदार झालात. तुम्हाला तिच्या जीवाची किंमत नाही. मी परीक्षा द्यायला तयार आहे. परंतु तुम्ही गायीऐवजी तुमच्या जवळच्या कोणा व्यक्तीचा बळी

नुकतीच स्वच्छ धुवून माझी पांढरीशुभ्र​ कार धावत गावाबाहेरच्या सिग्नलला थांबली. बाजुच्या सोबत थांबलेल्या वाहनांना आधी बांधलेले लिंबू मिरची सोडून नवं लिंबू मिरची, बांधत एक जख्खड म्हातारा त्याच्या कार जवळं येवून थांबला. वाढलेल्या पांढऱ्या दाढीच्या केसांत हडकुळी बोटं रुतवत म्हणाला "साहेब नवी दिसतेय गाडी. कोणाची नजर नको लागायला... लिंबू मिरची बांधून देतो." मी काही म्हणायच्या आत काळा धागा गाडीला अडकवून बोटानेच पाच रुपये झाल्याची खुण केली त्यानं. खिशातून पाच रुपयांची नोट काढून त्या वृद्धांच्या हातावर टेकवत मी म्हणालो "बाबा उद्या ह्यापेक्षा भारी लिंबू मिरची बनवून आणा. माझ्या एका अनमोल नात्याला बांधायचं. कोणाची​ नजर लागलीय​ माहीत नाहीये." खोल गेलेल्या डोळ्यातून​ तो वृद्ध मिश्कीलपणे हसत म्हणाला "का थट्टा करताय गरीबाची? अहो नातं असं नाही सांभाळलं जात. दोघांत एखादा मिरची झालाच तर दुसर्‍यानं लिंबू बनुन त्यांचा तिखटपणा​ कमी करायचा असतो. आपलं नातं आपणचं सांभाळावं लागतं." बोलता बोलता तो वृद्ध दुसऱ्या गाडीकडे निघून गेलाही. अवघड प्रश्न किती सोपा करून सांगितला त्या वृद्धानं म

🔴🔴 धोक्याची घंटा वाजत आहे पारंपारिक उद्योगांपैकी ७०% उद्योग पुढील १० वर्षात बंद पडतील. जगभरामध्ये टेक्नॉलॉजी, बाजारपेठेचे स्वरूप, संशोधन, ग्राहकांचा माइंडसेट इतक्या वेगाने बदलत आहे की आज चालणारा उद्योग, प्रॉडक्ट, ब्रॅंड उद्या चालेल का, हे सांगू शकत नाही.  मी कोणालाही कोणतातरी उद्योग पुढील काही दशके चालेल व करा, असा सल्ला देत नाही. तीन ते पाच वर्षात झटपट धंदा करा किंवा पैसे कमवा. पुढील जगात काय होईल सांगता येत नाही.  ब्लॅकबेरी, नोकिया, राजदूत गाडी, अँबेसिडर, लँडलाईन फोन, एसएमएस, ऑरकुट, रेडिफ/याहू मेल, सीडी, कॅसेट, टाईप राईटर अशी शेकडो उत्पादन बंद झाली, कारण ती काळानुसार बदलली नाहीत. माझ्या अंदाजानुसार येत्या १० वर्षात काय बदल होतील?  पूर्णवेळ कार्यालये पध्दत बंद होईल. त्यामुळे कमर्शियल कॉम्प्लेक्स मॉलप्रमाणेच बंद होतील. फुड होम डिलिव्हरी वाढेल व रेस्टॉरंटचा धंदा ६०% कमी होईल, ब्युटीपार्लर ही घरपोच सेवा होईल.  घरपोच ऑनलाईन हेल्थ सेवा सुरू होणाऱ्या कंपन्या निघतील व मोठी फी घेणारे डॉक्टर व टोलेजंग हॉस्पिटलचे दिवाळं निघेल.  शिक्षण ऑनलाईन होईल. भव्य ईमारती असणाऱ्या शिक्षण संस्था खंडर बनतील

आठ वर्षांचा घेलाराम कच्छमधून बापाचे बोट धरून पुण्यात आला. बापाने किराणामालाच्या दुकानात नोकरी केली. हळूहळू घेलारामच्या बापाने स्वतःचे दुकान टाकले. दुकानाच्या मागेच राहायला लागले. दुकान बंद करताना गिऱ्हाईक आले तर पुन्हा दार उघडून त्याला माल देत. पुण्याच्या प्रसिद्ध पेठामधल्या पाट्या त्याच्या दुकानावर नव्हत्या. तसेच एक पैसा नफ्यावर ते धंदा करत. घेलाराम लहान वयातच दुकानावर बसायला लागला. कोणती गोष्ट केवढ्याला विकायची हे सांगून बाप माल आणायला, येणी वसूल करायला जायचा. पाढे पाठ करायला घेलारामला शाळेत जावे लागले नाही. दुकानाचा जम बसला. घेलारामच्या बापाने त्याच्या दोन्ही मुलींची लग्ने करून दिली. घेलारामचेही लग्न कच्छमधील मुलगी पाहून करून दिले. घेलारामच्या बरोबरीने त्याची नवपरिणित पत्नीही दुकानात पुड्या बांधू लागली. ही गोष्ट आहे 1955 सालामधली. घेलारामने दुकान आणखी वाढविले. दुकानामागची राहण्याची जागाही वाढवली. पैसा मिळाला आणि वाढला तरी त्याच्या गाठी मारलेले धोतर नवीन धोतरात बदलले नाही. घेलाराम घेलाशेठ झाला. दुकान उघडायची व बंद व्हायची वेळ कधीही बदलली नाही. तुफान पाऊस असो, कडाक्‍याची थंडी असो, सका

नेहमीप्रमाणे परातीत पोळ्यांची कणिक घेऊन भिजवत होते. पाणी ओतत असताना नेमका हात हलला आणि थोडस पाणी जास्तच पडलं. थोडं थोडं करता करता चांगली 3 पोळ्यांची कणिक जास्त भिजवली गेली. खरंतर असं कधी होत नाही पण आज झालं ! म्हटलं असू दे, पोळी न करता कणिक तशीच ठेवेन आणि उद्या वापरेन. स्वामींचा तारक मंत्र एकीकडे ऐकत पोळ्या करताना  लक्षातच राहिलं नाही. आणि नेहमीप्रमाणे सगळ्या कणकेच्या पोळ्या करून झाल्या. मग म्हटलं असू दे जास्तीच्या पोळीची सकाळी फोडणीची पोळी करता येईल. खरं तर शीळं खायला लागू नये असेच मोजून मापून करायचा प्रयत्न असतो. पण होतं असं कधीतरी, मग फोडणीचे पोळी ठरलेली. शेवटची पोळी झाल्यावर हात धुतच होते तेवढ्यात दारावरची बेल वाजली. नंदीबैल घेऊन रस्त्यावर एक नवरा बायको आणि छोटी मुलगी आली होती. खरंतर वरच्या मजल्यावर कोणी येत नाही, पण त्यांची ती छोटी मुलगी आज घरापर्यंत आली आणि दार वाजवून दारात उभी. काहीतरी खायला द्या किंवा पैसे द्या असे मागू लागली. नेहमीप्रमाणे शाळेत जातेस का, कुठल्या शाळेत आहेस, कुठे राहतेस, काय आवडतं अशा गप्पा मी तिच्याशी मारल्याच. सकाळपासून काय खाल्लस ही चौकशी केली. छान तिसरीत जा

एका खेड्यात एक महाराज रोज शेतातल्या विहिरीतून पाणी भरून घेऊन घरी यायचे . यासाठी ते दोन बादल्या काठीला बांधून नेत असत. विहिरीवर दोन्ही बादल्या भरून ते घरी जायला निघे. माञ त्यातील डाव्या बाजूच्या बादलीच्या तळाशी एक बारीक छिद्र पडलेले असल्याने त्यातून थेंब थेंब पाणी गळायचे. महाराज घरी जाईपर्यंत त्या छिद्रवाल्या बादलीतून निम्मे पाणी वाटेत सांडून जायचे.  असे रोज व्हायचे. एके दिवशी त्या गळक्या बादली कडे पाहून चांगलीवाली बादली म्हणाली, "बघ, मी किती महाराजांच्या उपयोगी पडते. पूर्ण पाणी त्याच्या घरापर्यंत नेते. नाहीतर तू पहा, निम्मे पाणी वाटेत सांडत येते" हे ऐकून त्या छिद्रवाल्या बादलीला वाईट वाटते. दुसऱ्या दिवशी महाराज जेव्हा दोन्ही बादल्या घेऊन विहिरीकडे निघाले , तेव्हा ती गळकी बादली महाराजांना म्हणते, "मी तुमची मेहनत वाया घालवते आहे. निम्मेच पाणी घरापर्यंत मी नेतेय. तर तुम्ही मला टाकून देऊन नवीन छान बादली का घेत नाही. ?" यावर महाराज हसून सांगतात , "वेडी आहेस का ? तुला माहित नाहीये कि तू किती छान काम नकळत करते आहेस. नीट पहा, आपल्या वाटेवरच्या डाव्या बाजूच्या कडेला छान

एका शहराच्या नदीकिनारी एक म्हातारा एकटाच झोपडी बांधून राहत असे. जवळपासच्या शेतामधून मोलमजुरी करून आपला उदरनिर्वाह चालवत असे. त्याने आपल्या गरजा मर्यादित ठेवल्या होत्या.  त्याने एक कासव पाळले होते, त्याच्याशी त्याचा चांगलाच स्नेह होता. शेतावरून घरी आल्यावर जेव्हा तो स्वत:साठी भाकरी बनवायला घेई,तेव्हा कासवासाठी तो चणे भिजवत असे. कासवाविषयी म्हाताऱ्याचे असे प्रेम पाहून आसपासचे लोक त्याची खिल्ली उडवत. पण म्हाताऱ्याला त्याचे वाईट वाटत नसे. एक दिवस म्हाताऱ्याचा एक परिचित भेटण्यास आला. काही वेळ म्हाताऱ्याशी गप्पा केल्यावर कासवाला पाहून तो त्याला म्हणाला, ‘ हा कसला घाणेरडा प्राणी घरात पाळला आहे ? बाहेर नेऊन टाक त्याला.’  ते ऐकून म्हाताऱ्याला खूप वाईट वाटले, तो म्हणाला,‘ तुम्ही असे म्हणून माझ्या गुरूचा अपमान करत आहात.’  हे ऐकून परिचित आश्चर्याने म्हणाला, ‘हा कसा काय गुरू बुवा?’ म्हातारा त्याला समजावत म्हणाला, ‘हे पाहा, जराशी कसलीशी चाहूल लागली तर हे कासव आपले अवयव आखडून घेते. याच्या प्रत्येक वेळी असे करण्यामधून मला शिकता येते की, जगामध्ये पसरलेल्या कसल्याही दुर्वृत्ती तुम्हाला ग्रासू लागतात तेव

आयुष्या च्या या वळ णावर आयुष्याच्या या वळणावर ज्याच्या कृपे आलो इथवर निवृत्तीच्या उंबरठ्यावर आता स्मरावा वाटे ईश्वर श्वासागणिक त्याला स्मरता क्षणोक्षणी तो सोबत होता नवलच आता ध्यानी उरता वाटाड्या सुख दुःखात होता मायाजाली उगाच भुलता फोलपणा तो दावित होता विट येऊनी मागे फिरता कर्तव्य काय सांगत होता कर्म धर्म कालगती साचा सवेच माझी पराधिनता अनुभवांच्या देतच खाचा राखत होता हो अभिन्नता आता म्हणे तू सोड पसारा थकले शरीर घे विसावा वंशवेलीचा फुले पिसारा आनंदाने तो बघू देखावा संगे होताच आहे राहील प्रस्थानाची वेळही येईल नियतीचा पाहिल ईशारा तुजला माझ्या संगेच नेईल                   निर्मिती:-                  रा.र.वाघ,धुळे.        (मो.नं.७५०७४७०२६१)