Yashacha mantra free Marathi Audiobooks

🌻 आनंदी पहाट 🌻   ⚜️⚜️⚜️⚜️⚜️   शब्दप्रभू जगदीश खेबूडकर                            "माझी परंपरा कोण चालवेल ही चिंता या जगदीश खेबूडकर पोराने मिटवली".. इति गदिमा.         आपल्या क्षेत्रातील दुसऱ्या प्रतिभावंताला दिलखुलास दाद देणारे.. कौतुक करणारे.. मोठेपणा मान्य करणारे लोक फारच थोडे. गदिमां यापैकीच एक.         जेव्हा मराठी चित्रपटात गीतकार म्हणून गदिमांचा एकछत्री अंमल होता तेंव्हा जगदीश खेबूडकरांचा प्रवेश झाला. लवकरच हे नाव सर्वोतमुखी झाले. गदिमांचेही याकडे बारीक लक्ष होते. खेबूडकर यांची गीते विविधांगी तरीही सकस.. ते पण सहजसुलभ भाषेत हे गदिमांना मान्य होते.         "हा.. पूढे माझीही आठवण विसरायला लावेल.." अशी गदिमांनी सर्वासमक्ष केलेली स्तुती ऐकताच तत्काळ खेबूडकर म्हणाले.. "गदिमा हे हिमालय आहेत.. मी गदिमांच्या पाऊलवाटेवर चालतोय.. त्यांचे ठसे समुद्राच्या वाळूवरचे नाहीत, तर पाषाणावरचे कधीच न मिटणारे ठसे आहेत.. मी हा हिमालय चढणार नाही, तर या भव्य हिमालयाला प्रदक्षिणा घालेल.." असे आपले शिष्यत्व खेबूडकरांनी जगजाहीर केले. एकमेकांचा सन्मान करणारी ही गुरुशिष्य जोडी

          🌻 आनंदी पहाट 🌻           आत्मसाक्षात्काराची             🌸🚩🔆🌺🎶🌺🔆🚩🌸                 कोकणातील संतपरंपरेचे एक पवित्र स्थळ म्हणजे पावस. रत्नागिरी जवळचे हे ठिकाण पावन झालेय ते स्वामी स्वरुपानंदांच्या वास्तव्याने. खरं म्हणजे स्वामी स्वातंत्र्य सैनिक. स्वातंत्र्यासाठी येरवडा जेलमध्ये शिक्षा भोगतानाच सोहम् साधनेकडे वळले.          हिरव्यागार निसर्ग कुशीत पावस येथे स्वामींचे समाधी मंदिर आहे. स्वामींनी देसाई कुटुंबियांकडे एकाच ठिकाणी ४० वर्षे राहून ज्ञानसाधना केली. अनेक ग्रंथ लिहले. ज्ञानेश्वर माऊलींचे भक्त. नित्य पठनासाठी ९००० ओवींची ज्ञानेश्वरी १०९ ओवीत लिहली. ज्ञानदेवांकडून स्वामी स्वरुपानंदांकडे आलेली सोहम साधना हा भक्तांसाठी सुलभ असा राजमार्गच. या योगींनी सुखी जीवनासाठी लोकांना भक्तीचा मार्ग दाखवला.         मनुष्याचा गर्भावस्थेत असलेला जीव "अहं ब्रह्मासी" मी ब्रह्म आहे हे जाणतो. पण जन्म होताच "कोहम् कोहम्" अर्थातच "मी कोण" हे विचारतो. मग सुरु होतो तो जीवन प्रवास. या प्रवासात अनेक सुखदुःखाचा सामना हा जीव करतो. जीवनात सगळे भोग हे जीव भोगतो. सुख

आईवडीलांचे उपकार  न करता येई फेड ऋणांची  आईवडीलांच्या उपकारांची  न मोजता येती उपकार  ते चांदण्यांपेक्षाही फार  न गरज मुलाविना कशाची  वेळ घालवू त्यांच्या सोबत  विचार करु त्यांच्याबाबत  दोन शब्द हवी त्यांना प्रेमाची आवड ही पसंत करुनी  विचार त्यांचे मान्य करुनी  पाड वर्षा केंव्हातरी हर्षाची  त्या बोलण्याला मान देऊनी मताचा त्या आदर करुनी  घे शोध मुखाच्या हर्षि तेजाची  रागवल्याने न रागवता हसऱ्या मुखाने तु बोलता  ओळखून भाषा त्यांच्या प्रेमाची  लेकरा मिळावे खुप सुख  मातापित्या इतकीच भुक  पाहणी कर मनाची,हृदयाची  स्वछ मनातुनी,हृदयातुनी देण थोडीशी त्यांच्याकडूनी घे रे प्रेमाची प्रेमाची प्रेमाची 📜 रमा शिरशे  माझी दुसरी कविता |  स्वप्न फुलवरा | रमा शिरशे | click here _______________________________________________ टिप : -{ लेख कसा वाटला कमेंट मध्ये नक्की कळवा }-   सदर लेख आवडल्यास नक्की शेअर करा ✅

🌻 आनंदी पहाट 🌻                          वटपौर्णिमेची                       🌹🥀🌿🌸🌳🌸🌿🥀🌹          प्राणवायू.. हा सध्याच्या काळात जगभर चर्चा होणारा विषय. पण भारतीय संस्कृतीने हे प्राणवायूचे महत्त्व केव्हाच ओळखले होते, म्हणूनच सण कोणताही असो आम्ही निसर्गाशी मैत्री करतो.         जगदगुरु संत तुकाराम म्हणूनच वृक्षवेलींना सोयरे मानतात. निसर्ग संरक्षण, संवर्धन.. संगोपनासाठी श्रद्धेचे कथाभाग जोडून हे निसर्ग पूजनाचे संस्कार रुजविले गेलेत.         वड तर औषधी वृक्ष. याची साल.. पाने.. फळेच काय पण समिधाही जीवनाला उपकारक. वड हा मोफत प्राणवायूचा खजिनाच. शेकडो वर्षाचा सेवाव्रती. आजही विस्तिर्ण डेरेदार वृक्षाच्या सानिध्यात पिढ्यानपीढ्या सुखेनैव जगताहेत.         स्त्रीच्या जीवनात पती हा तिच्या संसाराचा प्राण. यमराजाकडून पतीचे प्राण पुन्हा परत मिळवणारी ही भार्येची.. वटसावित्रीची पूजेची कथा. ही सावित्री वटवृक्षाप्रमाणेच आपल्या पतीला सत्यवानाला दीर्घायुष्य लाभण्याचे वरदान प्राप्त करते.         सावित्री ही बुद्धिमान.. आपल्या कुटुंबाची काळजी घेण्यासाठी जंगलात राहणारी चतुर पतिव्रता होती. प्रत्यक्ष यमाच

┏━━━━•❅•°•❈ - •°•❅•━━━━┓ 🌷 ॥ प्रसन्न प्रभात॥ 🌷 श्रीब्रह्मचैतन्य गोंदवलेकर महाराजांची प्रवचने ८ जुलै _भगवंताचे अनुसंधान कसे ठेवावे ?_ ज्या गोष्टीचे अत्यंत प्रेम आहे तिचे अनुसंधान मनुष्याला आपोआपच राहते. ते इतके टिकते की ते अनुसंधान मला आहे ही जाणीवही राहात नाही. 'अनुसंधान ठेवतो' असे म्हणताना 'मी' त्याच्याहून वेगळा असतो; आणि प्रेमाचे जे अनुसंधान असते तिथे मी एकजीवच होतो. आपण कितीही गडबडीत असलो तरी वाटेने जात असताना आपल्या नावाने कुणी हाक मारली की आपण वळून पाहतो. हे आपले अनुसंधान आहे; कारण या देहावर आपले इतके प्रेम आहे की मी त्याच्याहून वेगळा नाहीच ! असे देहाचे अनुसंधान कसे ठेवावे हे सांगावे लागत नाही. 'देहाचा विसर पाडा' म्हणून सांगावे लागते, 'देहाचे स्मरण ठेवा' म्हणून नाही सांगावे लागत ! आम्हाला भगवंताचे अनुसंधान ठेवायचे आहे. हा एक प्रकारचा अभ्यास आहे. भगवंताचे प्रेम वाढले तर अनुसंधान टिकेल. परिक्षा पास होण्याकरिता जसा अभ्यास करावा लागतो तसा भगवंताचे प्रेम वाढविण्याकरिता अभ्यास करणे जरूर आहे. यासाठी, जे जे काही मी करीन ते ते मी भगवंताच्या साक्षित्वाने कर

##   तुझ्यासाठी पांडुरंगा  ## बोलता बोलता देवा आली आषाढी वारी सांग तुच आम्हा आता कसे यावे तुझ्या दरबारी...  केलेस तुच आमचे इथले सारे रस्ते बंद कसा ठेवायचा देवा तुझ्याशी आता संबंध...  तुला अशक्य नाही काही पण तु मनात आणत नाही आता तरी तुझ्यासाठीच  जरा आमच्याकडे पाही...  करुन टाक सारे रस्ते कायमचेच आता खुले तुझ्यासाठीच पांडुरंगा  खुशीत वारकरी डुले...  कवीवर्य- आत्माराम रामदास शेवाळे  'शब्दस्नेही' रा. वाघोली   ता.शेवगाव जि. अहमदनगर ८२७५२००७२० ____________________________________________ टिप : -{ लेख कसा वाटला कमेंट मध्ये नक्की कळवा }-   सदर लेख आवडल्यास नक्की शेअर करा ✅

    स्वप्नफुलवरा     फुलात हा फुलवरा मांडला कुणी सांग जरा  या मनगुलमोहरा फुल हे पाकळ्यांचे  साधन प्रसन्नततेचे सुगंधा दरवळण्याचे  गुणधर्म हे पुष्पाचे  नष्ट होई फणकारा  दृश्य पाकळीप्रकरा  जिवन सुखदुःखाचे  क्षणीच कोमेजण्याचे  मृदेत मिसळण्याचे पुष्पासम गुण औषाचे  फुलला स्वप्नफुलवरा  या मनात भरभरा  कोमल पाकळ्यांविना  अर्थ न अमोल जिवना  भाव्याशा स्वप्नांविना  अमधुरसे जिवना  फुलेल औष सरसरा फुलता स्वप्नफुलवरा   रमा शिरशे ____________________________________________ टिप : -{ कविता कशी वाटली कमेंट मध्ये नक्की कळवा }-   सदर लेख आवडल्यास नक्की शेअर करा ✅

एका महाविद्यालयात संजय नावाचा एक विद्यार्थी शिक्षण घेत होता. अभ्यासाबरोबरच तो खेळातही प्रवीण होता. तो एक उत्कृष्ट नेमबाज होता. चांगले गुण व विनम्रता यामुळे तो शिक्षकांमधेही प्रिय होता. एकदा महाविद्यालयात वार्षिक महोत्सव होता. यात नेमबाजीचीहि स्पर्धा ठेवण्यात आली होती. इतर ठिकाणाहूनही अनेक विद्यार्थ्यांनी या स्पर्धेमध्ये सहभाग नोंदविला होता. प्राचार्यांनी प्रत्येक विद्यार्थ्याशी परिचय करून घेताना दुसऱ्या महाविद्यालयातील गणेश नावाचा एक विद्यार्थी प्राचार्यांना मोठ्या आत्मविश्वासाने म्हणाला,"सर! मी संजयपेक्षाही जास्त अचूकतेने नेम साधू शकतो. संजयला पराजित करणे हे माझे उद्दिष्ट आहे." प्राचार्य मंदसे हसले आणि पुढे गेले, कारण त्यांना माहित होते कि संजयला हरवणे इतके सोपे काम नाही. स्पर्धा सुरु झाली. स्पर्धेचे लक्ष्य ठेवण्यात आले होते. एका धाग्याला एक लाकडी फळ बांधले होते, त्याचा वेध नेमबाजांनी घ्यायचा होता. सर्व नेमबाजांनी प्रयत्न करून पाहिले पण त्यांना यश मिळाले नाही. फक्त गणेश आणि संजय हे दोघेच मुख्य प्रतिस्पर्धी उरले. गणेशने यावेळी पुढाकार घेतला. त्याने पहिला नेम साधला तो अचूकपणे,

आदर्श जीवन जगण्यासाठी ☞ (०१) चूक झाली तर मान्य करा. ☞ (०२) समोरच्याचे मत विचारात घ्या. ☞ (०३) चांगल्या कामाची स्तुती करा. ☞ (०४) आभार मानायला विसरू नका. ☞ (०५) मी ऐवजी आपण शब्द प्रयोग करा. ☞ (०६) सतत हसतमुख रहा. ☞ (०७) दुसऱ्यातील चांगले गुण ओळखा. ☞ (०८) कुणाच्याही व्यंगावर हसु नका. ☞ (०९) स्वतःची कुवत व ताकद ओळखा. ☞ (१०) टिका तक्रार यात वेळ घालवु नका. ☞ (११) कृती पुर्व विचार करा. ☞ (१२) लोकांच्या खांद्यावर अपयश लादू नका. ☞ (१३) क्रोधावर नियंत्रण ठेवा. ☞ (१४) मैत्री भावना कायम मनी राहु द्या. ☞ (१५) नेहमी सत्याची कास धरा. ☞ (१६) इतरांना चांगली वागणूक द्या. ☞ (१७) विचार करून बोला. ☞ (१८) सुखाचा गुणाकार व दुखाचा भागाकार करा. ☞ (१९) वाहन चालवताना स्वतःची काळजी घ्या व फाजील आत्मविश्वास टाळा. ☞ (२०) कामापुर्ती मैत्री ठेउन खरी मैत्री गमाऊ नका. कुटुंब  टिकवणे का महत्वाचे आहे ,,,, आज परत एकदा नकळत मुंगी तळ्यात पडली स्वतःला वाचविण्यासाठी  झाडाचं पान आणि कबुतराची वाट पाहू लागली  मीच का सतत हिला वाचवावे हा कबुतराचा अहंकार आड आला  झाडावरच बसून  असहाय मुंगीला मरताना पाहू लागला  कबुतर

एकेकाळी मला जगरहाटी समजावून सांगणारी माझी आई अचानक वृद्ध होते ! रस्ता ओलांडतांना माझा लहानगा हात घट्ट पकडून ठेवणारी आई आजही माझा हात तस्साच घट्ट पकडते,  कारण बदललेल्या जगाच्या झगमगाटाने, गोंगाटाने ती बावचळून गेलेली असते ! पेन्शनच्या बुकात सही करायला मी आईला बँकेत घेऊन जातो, इथे इथे सही कर म्हणून सांगतो.... आई फक्त माझ्या डोळ्यात विश्वासाने बघते अन खुणेवर सही करते........ कधीकाळी मी सुद्धा अस्साच विश्वास टाकलेला असतो तिच्यावर लहान असतांना ! आईच्या मोतीबिंदूची शस्त्रक्रिया होते, मी तिला हाताने घास भरवतो...... तेंव्हा मला आठवतात तिचे चिऊ-काऊचे घास अन.. मौंजीच्या दिवशी आम्ही केलेले अखेरचे एकत्र भोजनही...... !! ज्यांच्याबरोबर अल्लड वयात अनोळखी जगात पाउल ठेवले, ज्यांच्या भोवती आयुष्याचे भावनाविश्व विणले,त्या माझ्या वडिलांच्या पश्चात माझी आई असते आंतून एकटी, देवघरातल्या नंदादीपाच्या जोडवातीकडे कोरड्या नजरेने एकटक बघणारी.... कधीकाळी झालेल्या चुकांसाठी शिक्षा म्हणून पाया पडायला लावलेला मी आपणहून आईला वाकून नमस्कार करतो मला भासतात वडिलांची पदकमले... ते सुद्धा सुखावलेले असतात अंतःकरणातून,

एकदा एक बाई रामकृष्ण परमहंसाकडे आल्या आणि म्हणाल्या , " मला या संसाराचा विट आला आहे . मुलं मोठी झाली. आता... प्रपंच सुटेल असे वाटले. पण... नातवंडांच्या प्रेमात पडले . रोज त्याला सांभाळावे लागते . परंतु आता घर सोडायचा विचार आहे . "  रामकृष्णांनी विचारले ,  " घर सोडून तुम्ही काय  करणार ? " त्या बाई म्हणाल्या ,  " गंगेच्या तीरावर एक झोपडी बांधणार . त्यात श्रीकृष्णाची मूर्ती बसविणार . रोज त्या मूर्तीची पूजा करणार . कृष्णाला नेवैद्याने जेवू घालणार . कृष्णाला झोपेतून उठविणार, आंघोळ घालणार." परमहंसांनी विचारले, " श्रीकृष्णाची मूर्ती दगडाची असणार ना ? " तेव्हा त्या बाई ' हो ' म्हणाल्या . रामकृष्णांनी विचारले ,  " आपण दगडाच्या मूर्तीत श्रीकृष्ण पाहणार ? "  त्या बाई ' हो ' म्हणाल्या .  त्यावर रामकृष्ण म्हणाले .  "आपण दगडाच्या मूर्तीत श्रीकृष्ण पाहणार , मग नातवंडामध्ये श्रीकृष्ण का पाहत नाहीत ? श्रीकृष्ण समजून नातवंडाला जेवू घाला. श्रीकृष्ण म्हणून आंघोळ घाला. श्रीकृष्ण म्हणून त्याला झोपवा. "   तुम्ही तुमच्या नातवंडानाच तु

🌹🌸🌴🌾🦋🌾🌴🌸🌹                       ज गात कितीही शोध लागले तरीही पोटाची भूक भागविण्यासाठी एकमेव पर्याय आहे तो शेतीचाच. लहरी निसर्गाशी झगडत आमचा बळीराजा काळ्या मातीतून सोने पिकवतो.         संपुर्ण शेतकरी कुटुंबच शेतात राबते. या कष्टातही ते आनंद शोधतात. अहोरात्र कष्ट करताना एकच स्वप्न उराशी बाळगतात की सारे काही हिरवेगार होऊन हे शिवार फुलू दे.          आपल्या धन्याविषयी.. त्याच्या कष्टाविषयी.. त्याच्या लक्ष्मीला प्रचंड आदर असतो. तो जेव्हा शेतात राबतो तेव्हा ती सुद्धा खांद्याला खांदा लावून मदत करते. त्याला साद घालते. जेव्हा कष्टाचे चीज होते.. शिवार फुलते तेव्हा धन्यामध्ये वाघाचे बळ येतं.         भरलेल्या मोटेप्रमाणे त्यांचे मन फुलते. तिचा.. त्याचा सूर.. ताल जमलाय. तिचा आनंद बघून तो पण खुष होतो. तो कष्ट उपसतो, तिला ठाऊक आहे त्याच्या घामातून मोती तयार होणार आहेत, कारण ही माती मायाळू आहे. दुपारी थोडा वेळ विश्रांतीला झाडाची सावली मिळू दे.. अर्थातच सर्वत्र वनराई बहरू दे हे मागणे.         शेतकरी कुटुंबाची ही सुखाची अपेक्षा.. ही ललकारी.. साद जगाच्या आनंदासाठी आहे. अपार कष्टातही आनंदाने जगणाऱ

आध्यात्मिक साधनेत रममाण असणारी एक महिला डोंगराळ प्रदेशातून प्रवास करत होती.चालता चालता ती एका ओढ्याकाठी पोहोचली, उन्हात चालून ती दमली होती, तिला तहानही लागली होती, ती ओढ्यापाशी थांबली, गार पाण्याने तोंड धुतले, पाणी प्यायली, आपल्या पिशवीतून खाण्याचे पदार्थ काढले आणि झाल्यावर पुढे निघाली. तेवढ्यात तिला पाण्यात काही मौल्यवान रत्ने दिसली, तिने ती रत्ने उचलून आपल्या पिशवीत ठेवली. दुसऱ्या दिवशी तिला एक प्रवासी भेटला, त्याला भूक लागली होती, तिने आपली पिशवी उघडून त्याला खायला दिले. उघड्या पिशवीत ठेवलेले रत्न प्रवाशाला दिसले त्याने त्या महिलेला मागितले, तिने क्षणाचा विचार ना करता आणि कुठलेही विचार मनात न आणता ते रत्न त्या प्रवाशाला देवून टाकले. प्रवासी आनंदून निघून गेला. त्याला माहित होते कि ते रत्न विकून त्याला इतका पैसा मिळेल कि त्यात त्याचे आयुष्य सुखात तो सुखात जगू शकेल. पण काही दिवसानंतर तो त्या महिलेला परत भेटला आणि तो तिला शोधात आला होता. त्याने त्या महिलेला ते रत्न परत केले आणि म्हणाला," तुमच्याकडून रत्न घेतल्यावर अगदी नि:स्पृहपणे ते रत्न देतानाचा तुमचा चेहरा माझ्या डोळ्यासमोर सारख

वीरगडचा राजा सूर्यप्रताप दयाळू आणि परोपकारी होता. त्याच्या राज्यातील एका गावात एकेवर्षी पाऊस पडला नाही. दुष्काळाची स्थिती निर्माण झाली. त्या गावात रामचरण नावाचा एक गरीब शेतकरी राहत होता. दुष्काळामुळे त्याच्या घरात खाण्यासाठी काहीही शिल्लक नव्हते, राजाने मदत पाठविली पण गावातील मुखियाने आपल्याच लोंकाना त्या मदतीचा लाभ दिला. जेंव्हा रामचरण मदत मागण्यासाठी गेला तेंव्हा मुखिया त्याला रागावला, आणि त्याला हाकलून दिले. रामचरणची पत्नी आणि मुलाने भुकेने तडफडून जीव टाकला. तेंव्हा रामचरणने वैराग्य स्वीकारले आणि एका साधूच्या दलासोबत तो निघून गेला. साधू दिवसभर भिक्षा मागत असत आणि रात्री मादक पदार्थ खावूनपिवून चोऱ्या करीत असत. चुकीच्या संगतीमुळे रामचरणही नकली ज्योतिषी बनून पैसा जमा करीत असे. त्याने दिवसभर फिरून लोकांविषयी माहिती गोळा करत असे व त्या माहितीचा वापर करत रात्री ज्योतिषाचा वेष धारण करून लोंकाना मूर्ख बनवीत असे. जेंव्हा तो ज्योतिषी म्हणून प्रसिद्ध झाला तेंव्हा राजा सूर्यप्रताप त्याला भेटण्यासाठी आला. परंतु त्याने येण्याआधी त्याची सत्यता पडताळून पाहिली, रामचरणचे खरे रूप राजाला समजले, सैनिकां

देह भाड्याचे रे घर, "मी" ची उगा चरचर जावे सद्गुरूसमोर ठेवी पायांवर शीर म्हणे माझा मी मालक अरे गुरु देहाचा चालक काही येईना डोक्यात जागी वासनेची भूक घेतो जमीन जुमला गाडी, बांधीन इमला पण कळेना अभंग इथे मालक पांडुरंग तुझ्या श्वासाचा व्यापार त्याचा नित्य व्यवहार, सारे कर्म गुरु धुई... तुला देणे घेणे नाही.??? त्याचा व्यापार थांबला. तुझा श्वास रे संपला. काय घेउनी जाशील भोग प्राक्तनाचे फळ घाल सद्गुरुंना साद मिळे तात्काळ प्रतिसाद आज सद्गुरूंची "आण", देहावरी तुळशीपान. __________________________________________ टिप : -{ लेख कसा वाटला कमेंट मध्ये नक्की कळवा }-   सदर लेख आवडल्यास नक्की शेअर करा ✅

भारतीय गांवांचा वेगळेपणा ...... १)• शनिशिंगणापूर (महाराष्ट्र)     संपूर्ण गांवात, एकाही घराला कडी-कोयंडा नाही.     गांवात पोलीस चौकी,पोलीस ठाणे नाही.     गांवात चो-या नाहीत. २)• शेटफळ (महाराष्ट्र)     प्रत्येक ग्रामस्थाच्या घरात, कुटुंबाचा सदस्य      असल्यासारखी सर्पराजाची उपस्थिती. ३)• हिवरे बाजार (महाराष्ट्र)     भारतातील सर्वात "श्रीमंत" खेडे.      ६० अब्जाधीश घरे. एकही "गरीब" नाही.     सर्वाधिक GDP असणारं खेडं. ४)• पनसरी (गुजरात)     भारतातील सर्वात "अत्याधुनिक" खेडेगांव.     गावातील सर्व घरात CCTV जोडण्या असून,     Wi-Fi सुविधाही आहेत.     गांवातील सर्व 'पथदीप' सौरउर्जेवर चालतात. ५)• जंबुर (गुजरात)     भारतीय वंशाचे असूनही, सर्व नागरिक     "आफ्रिकन" वाटतात.     [परिसरात आफ्रिकन गांव अशीच ओळख] ६)• कुलधारा (राजस्थान)     "अनिवासी" गांव. गांवात कोणीही रहात नाही.      घरे बेवारस सोडलेली आहेत. ७)• कोडिन्ही (केरळ)      जुळ्यांचे गांव. जवळपास प्रत्येक घरात जुळं. ८)• मत्तूर (कर्नाटक)     दैनंदिन व्यवहारासह सगळ्याच कामकाजासाठी     &

♾🧡♾🧡♾🧡♾🧡♾🧡♾ 🙏विषय :- बेधुंद आसमंत 🙏 🎋दिनांक:- ०३ जून २०२१   🎋 ♾🧡♾🧡♾🧡♾🧡♾🧡♾    बेधुंद आसमंत     आज अवचित.... नयनांच्या आभाळी मेघ दाटून आले.... दोन थेंब आसवांचे ओंजळीत सांडले.... ना वादळ ना वारा नाहीच मोरपिसारा असाकसा नकळत बेधुंद आसमंत झाला जाणले क्षणभराने आज भेट घेतली.... माझी माझ्याच मनाने केली विचारपूस जरा सांग कशी आहेस...? मी म्हटले मस्तच रे... खरे कसे सांगणार ना...? इतक्या आस्थेने विचारणे मनाने मनालाच..... खरे बोलले तर उगाचच वाईट वाटेल ना त्याला..... सौ.वैशाली उत्तम अंड्रस्कर, चंद्रपूर कवयित्री/लेखिका  सहप्रशासक/मुख्य परीक्षक/संकलक  ©मराठीचे शिलेदार समूह 🦚🌧️🦚🌧️🦚🌧️🦚🌧️🦚🌧️  बेधुंद आसमंत दुपारच्या प्रहरी आकाशी मेघ दाटून आले गच्छ निळ्या नभानी बहरले नाही वारा नाही धारा गच्छ आसमंत थोड्या वेळाने बेधुंद आसमंत गडगडले वीजेने चमचमले आसमंत दणाणून गेली धरणी आसमंतात भरले टपोरे मोती टपटप आले धरनी सुगंध दरवळला दाहीदिशा तून बेधुंद आसमंत धरीत्री आकाश निरभ्र शांतता धो,धो पाऊस उन्हाळी पाऊस बेधुंद आसमंत सौ कुसुम पाटील कसबा बावडा कोल्हापूर © सदस्य मराठीचे शिलेदार समूह 🦚🌧️🦚🌧️🦚🌧